Peachfic :: Peachii fiction :: book -- The Sculptress

อย่างที่บอกว่างานสัปดาห์หนังสือปี 2548 นี้หอบหิ้วเอาหนังสือแนวลึกลับ สืบสวนสอบสวน และ

ฆาตกรรมซ่อนเงื่อนกลับมาหลายเล่ม.. แน่นอนค่ะ รหัสลับดาวินชี คือเล่มแรกที่หยิบขึ้นมาอ่าน แต่อ่านไป

ได้ครึ่งเล่ม ก็ถูกฉกชิงวิ่งยึด ..555 .. จากเจ้าน้องชายตัวดี .. เพราะความอืดในการอ่านของเราเอง -- --^

หลังจากทำสนธิสัญญา มองหน้ากันตอนจะเลือกหยิบหนังสือเล่มแรกของเทศกาลเสียทุนทรัพย์ครั้งนี้ ...

จากกองงานฝีมือห่อปกประจำปีของข้าพเจ้าเอง ..^^ .. ว่า “ รหัสลับ “ อันดับหนึ่งของข้าพเจ้า .. เจ้าน้องเรา

ผู้มิได้ถูกริดรอนแม้เศษสลึง .. ก็จะยอมอ่าน “ เทวา “ แทนก่อน ( ตอนหยิบ ..หมอทำหน้าแบบจำใจมาก

น่าอัดสักตุ๊บ .. สักตั๊บ ..>,< .. ) อ่านจบแล้วค่อยมาแลกกัน ...

แต่ด้วยความที่มีเวลาอ่านแค่ช่วงเดินทางตอนเช้าวันละประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ส่วนตอนเย็นนั้น

มันมืดจนมองไม่เห็น “ เทวา “ ก็เลยแซง “ รหัส “ กันชนิดไม่เห็นฝุ่น ..ง่า .. +o+ .. สุดท้ายก็เอาล่ะ ..อ่านไป

ครึ่งเล่มก็ครึ่งเล่ม .. ตามกติกา .. จบก่อน ก็เลยให้เจ้าน้องชายไปอ่านก่อน ..” ใครฆ่า “ เลยขึ้นแท่นมาเป็น

หนังสือเล่มแรกที่อ่านจบของปีนี้ ..^^

อ้าว ..แค่ประวัติการหยิบมาอ่านก็ปาไป 2 ย่อ หน้าแล้วหรือนี่ ..555 .. อย่ากระนั้นเลย .. มาดูกันที่

เนื้อหาของหนังสือกันดีกว่า ..

เรื่องนี้ต้องขอบอกว่าเปิดอ่านแล้วก็บังเกิดอาการ “ วาง .. ไม่ลง “ ติดมาจาคำนิยมของปกหลัง

เหมือนที่เขาว่าไว้จริงๆ ด้วย ...555 .. แล้วก็ต้องยอมรับแบบเต็มปากเต็มคำเลยว่า สนุก .. มาก ..กกก ..

ที่ว่าสนุก .. และเกินความคาดหมาย ก็เพราะอ่านไป .. ลุ้นไปจนเกือบๆ จะหน้าสุดท้ายโน้นแน่ะ

ถึงจะเริ่มเข้าใจ .. และเดาออกได้ .. สิ่งหนึ่งที่ชอบมากๆ ก็คือ “ หัวใจ “ ของเรื่อง .. ประเด็นหลักของคนแต่ง

ที่คำนำของ สนพ. ก็บอกกันอยู่โต้งๆ เลยว่า .. คนเรามักจะตีราคาคนอื่นจากสิ่งภายนอกที่เราเห็น .. มาเป็น

อันดับแรก และมาก่อนที่จะเอ่ยปากพูดอะไรกับเขาด้วยซ้ำ … ซึ่งมันก็จริง?? .. ชอบแนวคิดนี้มาก .. เพราะ

อ่านแล้วทำให้สะดุดใจ จนต้องหันมานั่งถามตัวเองว่า เราเองเล่า .. ลืมตัวเป็นแบบนั้นไปบ้างรึเปล่า??

เพราะดูเหมือนความจริงนี้ได้กลายเป็นประเด็นธรรมดาๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ในปมปัญหาเริ่มต้นมากมาย

เริ่มเรื่องเปิดฉากมาที่ การถูกพิจารณาคดีฆาตกรรมแม่และน้องสาวของ โอลีฟ ซึ่งถือว่าเป็นคดี

สะเทือนขวัญมากๆ เพราะจากการตรวจสอบของเจ้าหน้าที่ ทั้ง 2 ถูกฆ่าหั่นศพออกเป็นชิ้นๆ ในขณะที่ยัง

ไม่สิ้นใจดีด้วยซ้ำ .. โดยใช้มีดแทงก่อน 40 กว่าแผล ก่อนจะหั่นออกเป็นชิ้นๆ .. ซึ่งโอลีฟก็ยอมรับสารภาพ

ว่าเธอเป็นคนลงมือฆ่าเอง ... โทรไปแจ้งตำรวจเอง .. และนั่งจมกองเลือดอยู่ในบ้านรอการจับกุม และรับสารภาพ ..

ด้วยรูปร่างที่อ้วนหนาเทอะทะ ในหน้ากลม คอเป็นลอนคลื่น ดูรวมๆ แล้ว ช่างเป็น

ฆาตรกรอัปลักษณ์ที่จิตใจโหดเหี้ยมน่าห่างไกล .. ข่าวการฆาตกรรมทำให้เธอกลายเป็นที่รังเกียจ

ชิงชังของสังคม และถูกตีตราว่าเป็นคนบาป .. ไม่ได้รับการเหลียวแลแม้จากพ่อของตัวเอง ..

ที่ยังอาศัยอยู่ในบ้านหลังเกิดเหตุ จนกระทั่งตายในอีกไม่กี่ปีต่อมา .. ทำไมเขาถึงยังใช้ชีวิตอยู่

ในบ้านที่เมียและลูกถูกฆ่าตาย?? ไม่มีใครรู้ .. ???

โอลีฟเองก็เช่นกัน .. เธอเป็นฆาตกรที่จิตแพทย์หลายต่อหลายคนลงความเห็นว่า .. เธอเป็น

คนปกติ ไม่ได้มีอาการทางจิตแต่อย่างใด??? ที่น่าแปลกใจก็คือ เธอร้องขอต่อศาลให้ทดสอบ

อาการทางจิตของเธอและเต็มใจที่จะอยู่ในคุกตลอดชีวิต มากกว่าจะโดนย้ายไปอยู่ที่โรงพยาบาล

ทางจิต ซึ่ง ถ้าแพทย์ตีความว่าหายดี เธอก็สามารถออกมาใช้ชีวิตในสังคมได้ .. แต่เธอไม่ทำ ..

ตั้งแต่เกิดเรื่อง พ่อของโอลีฟไม่เคยมาเยี่ยมเธอเลย เขาหาทนายมาให้ แต่ไม่เคยมาฟัง

การพิจารณาคดี ไม่เคยมาเยี่ยมโอลีฟ ไม่มีการติดต่อมา กลับไปหมกตัวอยู่ในบ้านหลังเก่าจน

ตายในที่สุด ทิ้งเอาไว้แต่พินัยกรรม .. ที่ให้กับลูกชายของน้องสาวโอลีฟ??? น้องสาวของเธอมีลูก

ตั้งแต่เมื่อไหร่?? ทำไมไม่มีใครพูดถึงมาก่อน??? .. ปริศนาหลายอย่างเริ่มเปิดออกมาทีละน้อย ..

และค่อยๆ กระจ่างชัดเจนขึ้นมาใหม่ด้วยการตามหาความจริงของ รอส ...

รอส .. เป็นนักเขียนที่มีปัญหากับชีวิตครอบครัวเป็นบาดแผลร้าวลึก สิ่งนั้นมีผลกระทบกับ

อาชีพนักเขียนมีชื่อของเธอ เพราะมันกัดกินกร่อนทำลายใจให้จมอยู่กับความหลังจนไม่กล้าที่จะก้าว

เดินต่อไป ... แต่สังคม ไม่ได้รับรู้ความเจ็บปวดนั้น สำนักพิมพ์ยังต้องกินต้องใช้ รอสจึงถูกบีบจาก

สำนักพิมพ์ให้จับปากกาปลุกกระแสเรื่องของโอลีฟ .. หลังการพิจารณาคดีผ่านมาถึง 5 ปีแล้ว ...

จุดเริ่มต้นของการค้นหาความจริงที่ถูซ่อนอยู่จึงเริ่มต้นขึ้น .. โอลีฟ ปิดปากเงียบ??? ทั้งๆ ที่โอกาส

ความเป็นอิสระกลับมาอีกครั้ง ??? รอส .. จึงต้องเผชิญหน้ากับการสาวเอาความหลังขึ้นมาเองที่

ยิ่งค้นหา ยิ่งขัดแย้ง ... ยิ่งลงลึก ยิ่งเลือนลาง ... ยิ่งถอยหลังห่าง ยิ่งเข้าใจ .. ยิ่งกระพริบตาใหม่

ยิ่งเห็นในสิ่งที่แตกต่าง .. ยิ่งคลำทาง ก็ยิ่งประหลาดใจ ... กับตัวตนของ โอลีฟ ...และนั่นคือที่มา

มันเป็นเรื่องยากที่จะหาความยุติธรรมในใจของคนเราทุกวันนี้ เพราะทุกคนต่างเร่งรีบ

และอ้างว่าไม่มีเวลา เราจึงเลือกที่จะตัดสินคนที่ผ่านเข้ามาอยู่เบื้องหน้าเราด้วยสายตา .. ไม่ใช่

หัวใจ .. โดยหารู้ไม่ว่า “ อคติ “ ที่ก่อเกิดขึ้นง่ายๆ อย่างไม่รู้ตัวนี้ ... อาจทำให้เรากลายเป็น ..

“ ฆาตรกร .. ที่ฆ่าคนได้โดยไม่ผิดกฎหมาย “ .. โดยใช้กระแสสังคมเป็นเครื่องมือ ... เพราะฉะนั้นทุกครั้ง ..

ที่เราจะตราหน้าใครว่าคือ ฆาตรกร .. สำรวจตัวเองว่า ใช่จริงแล้วหรือไม่ ??? เพราะมือที่ เปื้อนเลือด

ที่แท้จริง .. อาจจะเป็นตัวคุณเอง .. ถ้าเขาบริสุทธิ์ จงตระหนักไว้เถิดว่า คุณเป็น 1 ในกระแสสังคม

ที่ลงมีดฆ่าชีวิตเขาไปเรียบร้อยแล้ว ...

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงเรื่อง “ คำพิพากษา “ ของคุณ ชาติ กอบจิตติ ... ที่อ่านแล้วทำให้

ซึมซาบความจริงอันน่าสลดใจจากคำพิพากษาของสังคมที่มีต่อ ไอ้ฟัก .. สิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้ก็คือ ที่ไหน

อย่าให้ความเข้าใจผิด .. เข้ามายืมมือของคุณปลิดชีวิตคนอื่น ก่อนจะได้พูด ได้ถาม ได้เอ่ยอ้าง

หาความจริง .. อย่าใช้เพียงสายตาในการตัดสินค่าของคนอื่น .. ยังมีอณูเล็กๆ และรายละเอียดมากมาย

ที่คุณต้องใช้ใจ และประสาทสัมผัสมากมาย .. ถึงจะมองเห็นมันได้ .. นั่นล่ะ .. ใช่ .. “ ความจริง!!! “ ..

---------------------- =**= __ The end of Suggest __ =**=--------------------

( ความคิดเห็น .. ทุกๆ ประโยค คือ " ไม้ขีด " แต่ละก้าน ที่เข้ามาจุดต่อประกายไฟให้กับงานเขียนชิ้นต่อๆ ไป .. ขอบคุณค่ะ ^^ )