Jade (Rainie Yang) สาวน้อยอายุ 18 ที่ทำงานขายบริการออนไลน์วิดีโอแชท วันหนึ่ง

เธออยากสักจึงไปที่ร้านของ Takeko (Isabella Leong) Jade  ต้องการสักรูปดอกลิลลี่สีทอง แต่ Takeko เจ้าของร้านไม่ทำให้  Jade มอง Takeko  และจำได้ว่าเธอเคยเป็นเพื่อนบ้านกับ Takeko มาก่อน

            Jade นั้นหลงรัก Takeko ตั้งแต่เธออายุ 9 ขวบ เธอจึงพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของ Takeko

ในขณะที่ Takeko เอง กลับพยามยามที่จะลืมมัน เพราะอะไร??  แล้วดอกลิลลี่สีทองซ่อนความลับอะไร

เอาไว้ภายใน?? หาคำตอบได้ในเรื่องค่ะ ^^   

            เรื่องนี้ในเวบฮือฮาฉาก cut scene กันมาก  ซึ่งดูแล้วจริงๆ ออกศิลป์มากกว่าแล้วก็มีไม่กี่วิ

หนัง US บางเรื่องยังโฉ่งฉ่างมากกว่านี้อีกยังไม่ตัด 55 แต่ก็อาจจะเป็นด้วยวัฒนธรรม และตัวหนังเป็น

โซนเอเชียด้วยมัง ฉากนี้เลยดูแรงไป

            เรื่องนี้เป็นความรักแบบที่ 3 อีกเีรื่องที่ได้ดาราดังของไต้หวันกับฮ่องกงมาแสดงนำ ตัวบท

โฟกัสไปยังความรู้สึกในใจของคน 2 คนกับอดีต ที่คนหนึ่งอยากจำ  แต่อีกคนอยากลืม  ถ้าถามโดยส่วนตัว

ชอบเรื่องนี้มากกว่า Love Juice ค่อนข้างมาก  เพราะแม้ตัวหนังจะเสนอเรื่องราวภายในจิตใจ แต่ไม่ได้ยก

ขึ้นมาอย่างเลื่อนลอย   มีเหตุว่าอดีตเป็นเช่นไร   ปัจจุบันผลถึงทำให้เป็นเช่นนี้   รวมถึงการก้าวข้ามผ่านพัฒนาการจิตใจของตัวละครแต่ละตัวและการใช้สัญลักษณ์ของรอยสัก  มาเป็นจุดศูนย์รวมการค้นหาเรื่องราว

ในอดีตได้อย่างน่าสนใจ

            หลังจากเหตุแผ่นดินไหวเมื่อ 9 ปีก่อนทำให้น้องชายของ Takeko ช๊อคและจำอะไรไม่ได้

บ้านพังราบคาบทับร่างพ่อของเธอเอาไว้  Takeko  โทษว่าเป็นความผิดของตัวเธอเองที่ทิ้งน้องและ

ออกไปหาเพื่อนหญิงที่เป็นคู่รักในคืนนั้น สิ่งนี้ทำให้ Takeko ฝังความรักของตัวเองไว้ ณ.เวลานั้น

และหันมาทุ่มเททั้งชีวิตให้กับน้องชายคนเดียวของเธอแทน

            แต่ในขณะที่ Takeko ฝังความรักของตัวเองไว้กับเหตุการ์ณเมื่อ 9 ปีก่อนนั้น Jade  กลับเก็บ

ความรักที่เธอแอบชอบ Takeko ไว้กับตัวตลอดมาพร้อมๆ กับการดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิตอยู่ต่อไป  แม้ว่า

แม่จะทิ้งเธอไว้กับยายและไม่ได้ติดต่อกลับมา เพราะฉะนั้น เมื่อเจอกันอีกครั้ง Jade จึงพยายามฟื้น

ความทรงจำเมื่อ 9 ปีก่อนของ  Takeko ความทรงจำช่วงเกิดแผ่นดินไหว  และทั้งคู่เป็นเพื่อนบ้านกัน

ที่สำคัญ Jade ทำให้ Takeko เริ่มรู้จักที่จะรักอีกครั้ง  มันจึงเป็นความขัดแย้งที่สวนทางกัน  ระหว่าง

กรเลือกที่จะรัก .. กับเลือกที่จะจำ

            แต่สุดท้าย .. ความจริงก็ยังคงเป็นความจริงอยู่ต่อไป  ไม่ว่าจะเลือกเดินไปข้างหน้า  หรือ

หยุดอยู่กับที่ .. และไม่ว่าจะช้า  หรือเร็ว .. ในวันหนึ่ง  เราก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริง  เพราะสิ่งนั้น

มีตัวตน  และมันยังคงอยู่  ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเพียงใดก็ตามที

            สำคัญอยู่ที่ว่า .. เราจะเลือกยอมรับ  แล้วเดินไปข้างหน้า  หรือว่าจะยังคงแกล้งลืม 

เพื่อจะยืนอยู่ที่เดิม ... ต่อไป???