ฝาแฝดตัวติดกัน พิม-พลอย ตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดแยกตอนอายุ 15 ผลของการผ่าตัดทำให้

พลอยเสียชีวิต  พิมจึงตัดสินใจทิ้งความเจ็บปวดไว้ที่เมืองไทย  แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เกาหลี เธอใช้ชีวิต

อย่างมีความสุขกับชายหนุ่มที่เธอรัก 

            แต่แล้ววันหนึ่ง .. เสียงโทรศัพท์ที่เมืองไทยก็เรียกเธอกลับมาด้วยข่าวการประสบอุบัติเหตุของแม่เธอ

ก้าวแรกที่พิมย่างเข้ามาในบ้าน ความทรงจำต่างๆ มากมายของพลอยที่อยากลืมก็กลับมาย้ำเตือนใจพิมอีกครั้ง

พร้อมๆ กับความรู้สึกที่ว่า  พลอยกำลังกลับมาอยู่ข้างๆ กายเธอเหมือนเดิม!!

           จริงๆ ต้องขอออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คอหนังแนวนี้  ส่วนใหญ่ถ้าได้ดูจะมาจากอานิสงค์คนรอบข้างที่เอา

แผ่นมาให้ พร้อมการันตี (ถ้ามี) เสียมากกว่า เรื่องนี้เป็นอีก 1 เรื่องที่ได้เครดิตว่าดีหนักหนาจนอยากพิสูจน์^^

            แล้วได้อะไรไหม?? ... 555 ก็ต้องได้สินะ  ไม่งั้นคงไม่จับเอามาคุยกัน

            ส่วนตัวแล้วชอบบทนะ  แม้จะไม่เกินความคาดหมายนัก  แต่ก็นับได้ว่ามีอะไรสอดแทรกมาใ้ห้ได้รู้สึก

คุ้มค่าเวลานอกเหนือกว่าความระทึกใจ  ตัวหนังมีความสมเหตุสมผลและหนักพอ  ที่จะปักใจเชื่อและคล้อยตาม

ได้ไม่ยาก โดยเฉพาะตรรกะของเรื่องที่นำเสนอในแง่มุมของจิต  มากกว่าความลี้ลับ ( อันนี้ไม่รู้ใครดูแล้วเห็นมุมนี้

เหมือนกันรึเปล่า?? )

            ซึ่งถ้าใครดูจนจนจบก็จะรู้ว่า  เรื่องนี้ไม่มีผี  ไม่มีสิ่งลี้ลับ ไม่มีความเชื่อ  ไม่มีอาถรรพ์  ความโกรธแค้น

หรืออาฆาตพยาบาทแอบแฝงอยู่เลย  สิ่งที่เห็น  สิ่งที่เป็น  และเรื่องราวความหวาดกลัว  เงาร่างของวิญญาณ

ทั้งหมดที่เกิดขึ้น  มาจากจิตใต้สำนึกและความรู้สึกผิดของพิมเองทั้งนั้น

            ความผิดที่พิมเป็นคนก่อ  คนสร้าง  คนกลบ  คนฝัง  และก็กลับมาขุดคุ้ยมันอีกครั้งด้วยมือของเธอเอง

            จริงๆ แล้วสะดุดใจตั้งแต่ต้นเรื่อง ฉากที่พิมรู้ข่าวแม่แล้วต้องกลับเมืองไทย  เธอกังวลกับการกลับมา

มากกว่าจะห่วงอาการของแม่ตัวเองด้วยซ้ำ  ไม่มีน้ำตา ไม่มีความเสียใจ  ตรงนี้ไม่รู้ใครสังเกตบ้างรึเปล่า??

แต่เราดูแล้วสะดุด?? เพราะคนที่โลกนี้เหลือกันแค่เพียง 2 คนแม่ลูก เหตุใดความผูกพันถึงได้ลางเลือน

เหลือเกินแล้วก็ได้คำตอบในช่วงท้าย .... ที่ต้องยอมรับว่ามีน้ำหนักพอจะตอบโจทย์ที่ค้างคาใจข้อนี้ได้เป็น

อย่างดี

          ที่จะขัดกับความรู้สึกของตัวเองนิดก็ตรงการตัดสินใจของพิมที่ทำกับแม่ตัวเองได้อย่างเลือดเย็น  แต่ก็พอ

หักล้างกับความอ้างว้าง  และหวาดกลัวของการสูญเสียคนรักไปได้แบบพอก้ำกึ่ง บวกกับบทกลางเรื่องที่ผูกให้

คนดูเห็นถึงความปกติทางจิตกลายๆ จากฉากกำนกตายคามือ!! บทตรงส่วนนี้จึงกลับมารองรับน้ำหนักและ

บทสรุปของการกระทำในตอนท้ายได้อย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจมากนัก

            สรุปแล้วที่ชอบเรื่องนี้ .. เป็นเพราะบทและแง่มุมที่นำเสนอโดยแท้  มุมหนังแนว Horror ที่มุ่งเน้น

ไปที่ความมีเหตุมีผล  มากกว่าสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติ ใครอยากลองสัมผัส ต้องหามาลองดูกันค่ะ ^^